Вобразна-метафарычныя канструкцыі ў мове беларускай паэзіі XX — пачатку XXI стагоддзя: сінтаксічна-дэрывацыйны і лінгвасеміятычны аспекты

Abstract

У артыкуле аналізуюцца розныя тыпы вобразна-метафарычных канструкцый, характэрных для беларускай паэзіі ХХ—ХХІ стст., якія адлюстроўваюць градуальны характар метафорыкі як лінгвасеміятычнага механізму, на якім грунтуецца паэтычнае мадэляванне свету. Для вырашэння гэтай задачы выкарыстаны метад трансфармацыі выказвання з пазіцый сінтаксічнай дэрывацыі (па Л. М. Мурзіну і Т. У. Сімашка). Аналізуюцца выпадкі супадзення / несупадзення "інтрадуктыўнай" і "базавай" структур выказвання пры стварэнні метафарычнага вербальнага вобразу. У выніку выяўлены такія тыпы вобразна-метафарычных канструкцый, як семіятычна "слабая" і "моцная" метафара, а таксама шэраг падтыпаў, якія займаюць прамежкавае становішча паміж імі.